ครั้งหนึ่งในชีวิตเราคือผู้พิชิตภูกระดึง

เค้าบอกว่า ถ้ามาภูกระดึงต้องมากับคนรัก เราจะได้รู้ว่าคนรักเราเป็นคนอย่างไร ดูแลเราดีเหมือนอยู่ในเมืองสิวิไรอ่ะป่าว แต่ทริปนี้ไม่ได้มาก็คนรักน่ะจ๊ะ แต่มากับเพื่อนรักแทน

ซัมแฮก เป็นชื่อที่พักที่แรกจากตีนเขา
สมชื่อจริงๆ แค่ชั้นแรกก็หอบแฮกแล้ว

ระหว่างทางเจอเพื่อนอีกกลุ่มกำลังกลับลงเขา

สาม ชั่วโมง ครึ่ง กับการเดินขึ้นเขา บางช่วงก็
ต้องปีนป่าย มาจนสุดทาง เจอป้ายนี้
ขอบอกว่า อย่าเพิ่งดีใจเพราะต้องเดินอีกเกือบ
ชั่วโมงกว่าจะถึงทีพัก ที่กางเต้น

ผาหมากดูด จุดชมพระอาทิตย์ตกอยู่ใกล้ๆ
ที่กางเต้น

เพื่อนร่วมทริป

รุ่งเช้าก็ออกเดินทางชมธรรมชาติกันเลยย
ไปช่วงหน้าแล้ง อากาศค่อนข้างร้อน
แต่ตอนเย็น ค่ำก็หนาวจับใจ

น้ำตกก็น้ำไม่ค่อยเยอะ

เดินจนรองเท้าขาดกันเลยทีเดียว

บรรยากาศแบบทุ่งหญ้าสะวันนา

ผาหล่มสัก ใครมาภูกระดึงไม่มาที่นี้ก็ไม่ถึง

คนเยอะมาก ต้องต่อคิดถ่ายรูปประจำ

ต้องแหกขี้ตาตื่นตั้งแต่ตี ห้า เพื่อมารอดูพระอาทิตย์
ขึ้นตอนเช้า แต่น่าเสียดายที่ หมอกจัดไม่เห็น
พระอาทิตย์